Bewerking van het bekende gedicht Stop all the clocks van W.H. Auden.
Terwijl dat zeer pessimistisch is, is deze bewerking een bemoediging, een oproep.
Categorie: gedicht
Gelukkig maar – gedicht
Individuen verklein je lachend tot dossiers, groepen zet je om tot een simpele rekensom de vraag naar visie en verklaring vaag je weg de gestreken vlag van de toeslag wappert na een nacht en een dag alweer, gedrenkt in een enge grap over macht de schaamte over het uithollen van de mensenzorg werd verdoezeld door het uitrollen van de virusworg. Je bent verworden tot een dief van elk perspectief de man die vond dat het volk zo met hem bofte en zich altijd aalglad rond die o zo gewiekste mond lachend wegdraaide in de verbale verkrachting van het hopen en de verwachting na gebroken beloften. En terwijl de veenbrand der onvrede die al maanden woedt plotseling overal oplaait en met klinkers de pan in slaat het molest de teststraat, station en ziekenhuis beschaadt de afbraak van het land zonder enige bescheidenheid voortgaat voor microfoons en camera’s en lensen pruttelt jouw vraag de media in: wat bezielt deze mensen? wat blijk is van dat visieloze, van een grote onnozelheid want wie het volk knecht in zijn vrijheid - als systeem is bepaald geen leider, maar oorzaak van een probleem. Zij die onwetend onbelezen genieten van de protectie door de lauwe benauwdheid van de doortraptheid en bij reflectie slechts het grootse ik zien staan poetsen het walgelijke gebrek aan moraliteit weg gelijk het procentje dat overal wel mis kan gaan en misbruiken na ‘n flesje wit te hebben weggeslokt Beau de labrador voor wat buurten tijdens de avondklok. Verlekkerd, bijna orgastisch glijden ze uit elke discussie over de hoer van Brussel, het Haagse oliemannetje dat regeren ziet als een wedstrijdje muizengaatjesvullen met het zegevierende ‘niemand kan aan hem tippen’ en op hun lippen de pralende vereenzelviging met zijn lullen. Gelukkig maar. Want met 150 in plastic gepakte Pinokkio’s in de Kamer vol Gedwee zou het land nog minder zijn dan het uniforme en zielloze Nederkorea aan de Noordzee.
Gedicht
Gedicht & bericht
Aarde

Zuidas-ass (gedicht)
Geschraagd gestaagd …
… triest en traag vervaagt
de trots en tijd in spijt
als alles wordt gelaagd
zodat het geld behaagt
de horizon die splijt.
Gedicht
‘Ik ben er zo vol van’ – straatgedicht
Yvette Vrijmoed.